เครื่องหมายวูดแบดจ์ ( Wood Badge )
ในปี
พ.ศ. 2431 ( ค.ศ. 1888
) บี.พี. อายุ 31 ปี
ได้รับแต่งตั้งให้อยู่ในคณะนายทหารที่ได้รับมอบหมายให้ไปปราบพวกซูลู
ในแอฟริกา ซึ่งก่อความไม่สงบ โดยมี ดินิซูลเป็นหัวหน้า บี.พี. และคณะได้ปราบพวกซูลูสำเร็จ
และตรวจค้นที่พักของดินิซูลู ได้พบสร้อยคอซึ่งร้อยด้วยลูกปัด ( ไม้แกะสลักเป็นท่อนเล็ก
ๆ ) ซึ่งดินิซูลู ( หัวหน้าเผ่าของซูลู
) ใช้สวมรอบคอ
และพันรอบตัว ในเวลาทำพิธีการต่าง ๆ ของเผ่าซูลู
บี.พี. ได้นำเอาสร้อยลูกปัดไม้นี้กลับไปยังประเทศอังกฤษได้บทเพลงอินกอนยามา (Ingonyama)
ต่อมาเมื่อ บี.พี. ได้จัดตั้งศูนย์ฝึกอบรมผู้กำกับลูกเสือที่กิลเวลล์ปาร์คแล้ว จึงถอดลูกปัดไม้ดั้งเดิมจากสร้อยของดินิซูลู
มาร้อยเป็นสายคล้องคอมอบให้แก่ผู้สำเร็จการฝึกอบรมวิชาผู้กำกับลูกเสือในรุ่นแรก
ๆ ซึ่งเรียกว่า สายบีด ต่อมาลูกปัดไม้นี้ค่อย ๆ หมดไป
จนเหลือน้อยมาก บี.พี. จึงได้ใช้ไม้แกะเป็นท่อนเล็ก
ๆ คล้ายกับไม้หมอนแทนลูกปัดดั้งเดิมของดินิซูลูและร้อยบนสายหนัง
ซึ่งเรียกว่าเครื่องหมายวูดแบดจ์ มอบให้แก่ผู้สำเร็จการฝึกอบรมวิชาผู้กำกับลูกเสือตามหลักสูตรของกิลเวลล์ปาร์ค และใช้เป็นเครื่องแบบฉบับของการลูกเสือมาจนกระทั่งปัจจุบัน
|